Hazan
Sardı dört yanımı dert ile hasret.
Çürüttü ömrümü genç yaşta gurbet,
Ulaşsın sılaya bu acı feryat,
Başladı gönlümde hazan mevsimi…
Gündüzler bir kabus geceler cinnet,
Bir güzel sevmişim gözleri cennet,
“öl”dese bilirim canıma minnet
Lakin gurbet elde duymaz sesimi…
Hazan yüreklerde yaprak dökümü,
Yaralı gönüller çeker yükünü.
Kedere mahkumdur yarını dünü
Sinede bir feryat hazan mevsimi…
Ölümsüz aşkların hüznüdür hazan,
Dertlerle doludur, gözyaşı bazen
Apayrı yerlerde iki aşığın,
Gönlünde bir hasret yelidir hazan…
Arif Nihat Polat