Güneşin Çocukları

Güneşin çocuklarıydık
Yalın sevdik
Ağladık.

Gün doğmak bilmedi
Gözükara gençliği
Karanlıkla boğuşurken harcadık.
Güneşin çocuklarıydık
Gün görmedik
Ay ışığında yandık.

Giyinip en pahalısından
Beyaz keten gömleği
Üstten iki düğmeyi de açıp
Hovardalığa çıkamadık
Tatil yüzü görmedik
Bizim değildi bayramlar.

Hergün hiç durmadan
Şafak vakti Eyüp’de uyandık
Öğlen Fatih’e
İkindi çayına
Sultanahmet’e vardık.
Akşam vakti kız kulesinin ardından
Üsküdar’ın arka sokaklarına
Gün gibi battık.

Karanlıktan korkmadık
Güneşin çocuklarıydık
Uğruna ölecek dava aradık.

Çok yara aldık
Yorgun düştük uyuyacak yer aradık
Bir anamız kaldı sövülmedik
Birde yaralı yüreğimiz
Sövülmedik.

Uğur Arslan