Cem Karaca – Hep Kahır

Dur! bırak
Kaynasın kahvenin suyu
Bana istanbulâ’u anlat nasıldır
Bana boğazı anlat nasıldır
Haziran titreyişlerle, kaçak yağmurlar arıdı
Yıkanmış kurunur muydu o yedi tepe
Ana şefkati gibi sıcak güneşte
İnsanlar gülüyordu de
Trende, vapurda, otobüste
Yalanda olsa hoşuma gidiyor söyle
Hep kahır, hep kahır, hep kahır, hep kahır
Bıktım be

Dur! bırak
Kalsın, açma televizyonu
Bana istanbulâ’u anlat nasıldır
Şehirlerin şehrini anlat nasıldır
Beyoğlu sırtlarından, yasak gözlerinle bakıp
Köprüler, sarayburnu, minareler ve haliçâ’e
Diyiver ki bir merhaba gizlice
İnsanlar gülüyordu de
Trende, vapurda, otobüste
Yalanda olsa hoşuma gidiyor söyle
Hep kahır, hep kahır, hep kahır, hep kahır
Bıktım be

Dur! bırak
Kımıldama, kal biraz öylece ne olur
Kokun istanbul gibidir
Gözlerin istanbul gecesi
Şimdi gel sarıl, sarıl bana kınalım
Gök kubbenin altında orda da beraber
Çok şükür diyerek yeniden başlamanın hayali
Hasretimin çölünde bir pınar gibi
İnsanlar gülüyordu de
Trende, vapurda, otobüste
Yalanda olsa hoşuma gidiyor söyle
Hep kahır, hep kahır, hep kahır, hep kahır
Bıktım be