Sevgi Üzerine

Küçük bir çocuktu.
Hep hayalleri vardı, tüm çocuklar gibi. Bir de, gücünün kaynağı bilinmeyen bir umudu… Büyüdü. Bir an geldi ve bir arayış içinde olduğunu gördü. Hayatında bir şeyler eksikti. Belki yeni karşılaştığı gerçek hayat, bu eksikliği farkettirmişti ona. Aradığının ne olduğunu anlayabilmek için hayallerine daldı. Daha çok hayal kurdu.
Aradığı şey gerçek sevgiydi. Sevginin en saf haliydi. Ona verilmemiş olanı bulmak için sahip olduğu umuduyla yola çıktı. Bir yerde durdu, aradığı şeyi bulduğunu zannettiği. Hayır, bulamamıştı. Olsun, hala umudu vardı yeterince. Tekrar yola çıktı. Birkaç kez daha durdu, farklı yerlerde. Ama sonuç hep ayniydi.
Umudunun azaldığının pek farkında da değildi. Ve başka bir durak. “Evet, burası olmalı”, dedi kendi kendine. Maalesef olmadı. Üstelik bu sefer, hayallerini gerçeğe taşıyabilecek, ilerlemesini sağlayan bu gücünü tamamen tüketmişti. Bir karamsarlığa düştü. Ve karar verdi, pesinden koşulan bu hayallerin anlamsız olduğuna. “Hayal kurmadan da yaşayabilirim” dedi kendine. Simdi umudunun olmadığını düşünüyor. Gerçekten öyle mi? Ama içinde bir parçası o sıcak hayallerle beraber yaşıyor. Kendisi her zaman farkına varmasa da…