Sagopa Kajmer – Monotonluk Maratonu

Kolera:
Benimle kal! Hevesim kursağımda takılı kaldı
gözlerim telaş timsali her ölenle ağladı
pervasız tenin gözümü aldı komada martı
lodos mağduru melteminde ayıldı ve
yalnız uyandı. Suskunluğum minnetimdi
yokluğun varlığı kanattı, kendimi limana
bağladım uçarı aklım halattı kenarların
ve kesin seçimin bütünü eşittir hayattı
bacaklarım kırıldı adın koluma kanattı

Burun buruna geldim seni bulmak için
her belayla düşündüm 3 yıl arayla
küs mü mecnun Leyla´ya? bacaklarımı
sarkıttırım dalga çarpar ayağıma
beyaz saçların akasya çalmış kokunu lavanta

Vadeli yıllar karanlıktan korkmayı sana yasaklatır
20 senede uzayan saçı küçük bir bit makaslatır
2 çocuğum olsa aklım salıncakta sallanır
büyümek istemiyorum çünkü annem babam yaşlanır

Saçının beli kopmasın, korkarım Allah muhafaza
şerefine izin verdim bugün kalbimdeki her muhafıza
ziyarette evliya dedim farketmelerini sağla
buz gibi karaya vurmuşum, bulmuş sahil muhafaza

Tanrım yıllar günaha soktu, gel de içimi filtre et
yılıkır bendim big tayfunda yağmuşurun işi çiselemek
sineğin yalısı her papatya yüzünden çirkin çiçek
çıkışmıyor param melek, yürüyerek geliyorum sabret

[nakarat*2]
Bak, yine başa döndü bu dünya
Yine sona sardı aynı kaset, bıktım
Bu manotonluk maratonu, onu tanı!
İçinde düşünce koştur..

Sagopa Kajmer:
Derin bir denizin dibine çökmüş, bir hazine aşk denen
Gafilen bir av olur aniden. Bir kalp,ve diğeri hükmeden.
Benden uzakta olsun derdim körpecik çocukken.
Gücümü toplamam gerekti aldanışımı yaşarken
Kıvranımışı seyreden melekler gibidir sükünet
Tam kendimi toplamışken önüme çıkar hayalet
Ve korku içime hücmerken korkup kaçar cesaret
Felaket sarsılışımı izler, cesede çevirir esaret
Yardım et, bir iğne vur! Ve sönsün acımın yangını
Güneş su olsa, yağmur kurusa ayıltamaz bu baygını.
Çok zorladım şansımı ve yatıştırdım hırsımı.
Yaşama kafa tutarken kafamı kırdı cadının tılsımı
Hileden uzak bu adama sille vurma yazıktır.
İlle çile mi çekmem lazım? Nurum yüzüme dargındır
Bil de gerisi mühim değil sevgim sana özel ve saftır
Bugüne dek işlediğim günaha, İstırhamım tekbir aftır.
Dökmek ister içini içim, anlatmalı mı. Biçi Biçim?…
Her neşe, bir içim ve içlenişime direnişim.
Ben, yürüdükçe kalır izim, bitmek bilmez pembe dizim.
Yüzüm her resimde karanlık, karamsar bir çizim

[nakarat*2]
Bak, yine başa döndü bu dünya
Yine sona sardı aynı kaset, bıktım
Bu manotonluk maratonu, onu tanı!
İçinde düşünce koştur..