En Büyük Adam

Yaşamıştı kendince zevk içinde;
Kahvaltısı Londra’da, şampanyası Paris’te
Bir hayal aleminde;
Alemler yapardı alem içinde

Şefkatten, merhametten
Eseryoktu içinde…
Ve zevkine bakardı
Hiç ölmeyecek biçimde
Gün geldi; öluverdi

Dünyalara sığmayan adam
Bir tabuta sığıverdi bir tabutun içinde…

Mezarının basında zamanı
Uç uca eklediler…
Çocukları gelsin diye
Boşuna beklediler…
Oysa o anda
Kızı oynarken namusuna kumar
Oğlu atıyordu mirasına zar…

Yaklaşmıştı vakti kerahat
Usanmıştı cemaat…
Bu son mezattı artık ve son pazar!
Varlıklı dostları da dağıldılar azar azar…

Mezarına hasırı da serildi
“artık gömelim” diye karar verildi.
İşte bu hazin bu zor zamanda
Toprağa verileceği anda;
“seni kabul edemem” diye haykırdı
Gireceği mezar…

Arif Nihat Polat